یک خاطره

 یه جایی یه مطلبی رو با این مضمون خوندم که گریه باعث آرامش آدم میشه و... . اما وقتی خودم تجربش کردم فهمیدم که اون مطلب درست بوده. بعضی وقتا یه کوه غم رو دل آدم سنگینی میکنه. اون وقته که نمیدونی چکار کنی. یادمه چند ماه پیش به خاطر یه موضوعی خیلی ناراحت بودم. شب تلویزیون یه سریالی رو نشون میداد. اون قسمت سریال خیلی احساسی بود. اون شب تو خونه تنها بودم. به بهونه ی سریال سر خودم رو کلاه گذاشتم ویه دل سیر گریه کردم. اونقدر گریه کردم که حتی یه قسمتی از لباسم خیس شد. بعدش خیلی راحت شدم. شاید برای یه پسر سوم دبیرستانی این کارعجیب باشه. ولی اون شب فهمیدم که گاهی وقتا آدم نیاز داره بچه بشه و گریه کنه. از نظر من وقتی آدم تو این جور شرایطی گیر میکنه باید با خدا حرف بزنه و شایدم همراه اون حرف زدن گریه کنه. شما هم امتحان کنین. شاید جواب داد.