عالم فروتن

 گویند زمانی در شهری دوعالم می زیستند.روزی یکی از آنها که سیار پر مدعا بود کاسه ی گندمی به دست گرفت و بر جمعی وارد شد و گفت:

این کاسه ی گندم من هستم (ازنظر علم و...) وسپس دانه ی گندمی از آن برداشت و گفت این دانه ی گندم هم فلان عالم است.

وشروع کرد به تعریف از خود. 

خبر به گوش آن عالم فرزانه رسید. فرمود به او بگویید: 

آن یک دانه ی گندم هم خودش است من هیچ نیستم...           

    برگرفته از کتاب(( داستانهای کوتاه از نویسندگان بزرگ وناشناس))به کوشش حمیدرضا غیوری. مشخصات نشر:تهران:راستین 1389